Zamążpójście to szerokie zagadnienie. Ma wymiar społeczny, rodzinny, psychologiczny, ekonomiczny i wiele innych. Wszystkiego w artykule nie omówię dlatego, że nie ma po co. Jest jednak aspekt, który pozwoli dotknąć pojęcia workflow.

Kiedy córka zgłasza, że wychodzi za mąż, to uruchamia projekt w organizacji jaką jest rodzina, którego finałem ma być ślub.

I wtedy, czy nam się to podoba, czy nie podoba rusza co najmniej kilka powiązanych ze sobą procesów workflow.

Bierze w nich udział wielu uczestników, między innymi: przełożeni (matka z córką), recenzenci (teściowie), podwładni (ojciec i kandydat na zięcia), inni spokrewnieni i niespokrewnieni. Zadania i czynności są ze sobą powiązane, jedne zależą od innych. Nie można wysłać zaproszeń przed ustaleniem daty ślubu, ta zależy od wolnych terminów (kościół lub urząd, restauracja, noclegi etc.) i dostępności kluczowych osób (ciocia z USA), no i żeby miesiąc miał „r”. To co dostępne jest za drogie, a jak już się sponsor pogodzi z większym budżetem, to już nie jest dostępne, a terminy gonią, „młodzi” naciskają. Ktoś nie dostał informacji, inna przyszła niekompletna, ktoś nie odpowiedział na czas. Trzeba przypominać i egzekwować. Eskalacje są nieuniknione. Nerwy i zagubienie. Zmiana jednego z elementów może mieć wpływ na pozostałe. Czy o niczym nie zapomnieliśmy? Ustalamy kamienie milowe i popychamy procesy do przodu odhaczając kolejne punkty i etapy na liście. Co chwila z przerażaniem zdajemy sobie sprawę z rzeczy, których nie zrobiliśmy, których nie zdążymy już zrobić i które nie pozwolą nam teraz spać…

Dobrze, że można odetchnąć w pracy. Tam przynajmniej procesy workflow są wspomagane narzędziami informatycznymi, które popychają sprawy do przodu bez naszego stresu.

_________

A! Zapomniałbym dodać jaki był finał: córka się rozmyśliła, ślubu nie będzie – koniec procesu